Beste mensen,
Een tijd geleden gaven Mario en Angelique aan dat ze het erg leuk zouden vinden als ik een keer met de Bergse wandelclub mee zou lopen. En jullie moeten weten dat ik het ontzettend leuk vind om een tocht te lopen dat doe ik vooral als ik op vakantie ben in de vroege ochtend uurtjes als de meeste kampeerders nog in hun tent of caravan liggen te slapen. Dan denk ik dit is papa’s moment. Ook onze 3 kinderen en mijn vrouw liggen dan nog te slapen. Zelf kan ik dan lekker door de bergen of de bossen struinen voordat de stokbrood weer op tafel ligt voor het ochtend ontbijt. En waarom dan meestal enkel in de vakantie zullen jullie denken? Nou die vraag is makkelijk te beantwoorden zoals jullie weten ben ik wethouder in de gemeente Bergen op Zoom en dat betekend heel veel weg en weinig tijd voor het gezin dus als ik al op een zaterdag of een zondag een beetje tijd hebt staat mijn gezin op nummer 1. Maar niet deze zondag want een woord een woord een man een man. Ik had afgesproken om tijdens de laatste wandeltocht van dit jaar op 10 december mee te lopen. Een prachtige mail van de Bergse Wandel Club met in de aankondig dat er een Mystery guest zou zijn. Ik had van te voren niet kunnen weten dat het zo een mystery tocht zou worden. Oké ze hielden mogelijk wel wat sneeuw maar dat zou eerder in het midden van het land vallen dan hier bij ons. Dus vol goede moed ‘s-morgens om 7.30 uur eruit want het was verzamelen om 8.30 uur bij het Strandhuys.
Kleren aan thermotrui, windjack, handschoenen en bergschoenen en nog even buiten kijken. Yes het is droog! Ok hier en daar een klein water spatje. Hup op de fiets vol goede moed naar het Strandhuys. En ja hoor het ontvangst committee met Mario en Angelique zijn er al. Een tafeltje met koffie, thee, snelle Jelle peperkoek we worden echt vertroetelt. Maar waar is de rest vraag ik me af? Ach zegt Mario we zijn nog vroeg want we vertrekken pas om 9.00 uur! En dan wordt het 9.00 uur het begint wat meer te druppelen maar de opkomst is met 2 mensen erbij (Marcel en Dory, overigens erg lieve mensen die vanaf febr. in Bergen op Zoom komen wonen en zo de stad wat wilde ontdekken) in totaal 5 mensen.
Daar gaan we dan voor onze tocht van 13,5 km. Vol goede moed richting de stad …. kijk zeggen we nog tegen de nieuwe mensen als je straks op de plaat woont en je gaat de Olaf Palmenbrug over dan sta je zo in de stad. Toch makkelijk zo de stad te leren kennen! Door de stad, over de markt, richting de schelde vesting. We steken over bij Noordland en dan halverwege bij de van Konijnenburg weg ter hoogte van de milieustraat begin het door te sneeuwen.
Ach een beetje sneeuw kan ons niet klein krijgen we wandelen door tot aan de de Petersluizenbrug en net ervoor links af op de dijk langs het scheld. Pfff.. nu wordt het echt menens met sneeuwen. Tjonge jonge wind vol op kop de sneeuw vol in ons gezicht en de groep valt bijna uit elkaar. We steunen elkaar. Kom op, gaat het ….
Langzaam raken we steeds verder ingesneeuwd en de helling van de dijk is glad. Maar we gaan door… Op het eind van de dijk komen we op de kop van ’t hoofd. Daar in de verte staat een witte auto. Mario geeft aan dat we daar naar toe moeten lopen want daar staat Marian met de dochter van Angelique met warme chocomelk en een kleine platte tiet (pudding koek) van Groffen. De chocomelk is heerlijk en we kunnen even uit de wind achter de kattenbak van de auto staan. Ik geef aan laat die koek maar even zitten ik ben doorweekt en wil verder voor het laatste stuk over de achterkant van de plaat want als ik nu stil ga staan dan koel ik helemaal af. Hup maar verder dan weer en zo vervolgen weer onze tocht over de achterkant van de plaat naar de Statietjalk, Ansjovislaan naar de boulevard. En dan zien we het Strandhuys we zijn er.
Doorweekt, nat, koud maar zeer voldaan stappen we het Strandhuys binnen. Een brede grimlach op de gezichten van de eigenaar en eigenaresse (Frank en Rian) als we binnen komen lopen. Tja je moet er wat voor over hebben zegt hij nog tegen mij :-). De groep blijft daar nog een lunch eten maar ik ben zo nat, zo koud, zo doorweekt dat ik besluit om gelijk naar huis te gaan en een warme douche te nemen. Maar eerlijk is eerlijk beste Mario en Angelique een diepe buiging voor jullie als organisatie voor het uitzetten en ons te vertroetelen met drank en lekkernijen. En lezers de opkomst van wandelaars was natuurlijk door de omstandigheden minimaal maar laten we afspreken dat ik met de lente nog eens mee loop en dat we er dan voor zorgen dat we minimaal met 12 personen zijn want dat verdient de Bergse Wandelclub. En Marcel en Dory. Ik weet zeker dat door deze Bergse pool tocht jullie Bergen op Zoom op wel een heel speciale manier hebben leren kennen.
Met sportieve groetjes,
Patrick van der Velden
